σιτευτάρι(ο)ς

και σιτευτώριος, ὁ, Α

τροφεύς*, κυρίως αυτός που εκτρέφει κοκόρια για τις κοκορομαχίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σιτευτός «παροχή τροφής» + κατάλ. -άριος (< λατ. -arius), πρβλ. ποιμεντ-άριος].